nang ako ay mawalay
sa aking nag-iisang buhay.
Tila di’ na ko sanay
na pag-ibig ay mawalan ng kulay
dahil tapat akong tunay
sa pinakatangi kong taglay.
Dito sa aming barangay
sa loob ng aking bahay,
ako ay nakaratay
na parang isang patay.
Matiyagang naghihintay
na ako ay mailagay
sa malalim na hukay
na sa akin ay inialay.
Sa aking paglalakbay,
ikaw ay naging gabay.
Buhay ay walang kapantay.
Salamat sa pakikiramay!
hay naku... i love this.
TumugonBurahinWelcome back! :)
salamat! sa patuloy na pagbasa ng aking blog-blogan hahaha
TumugonBurahin